Άσμα στον Έρωτα

Οι σκέψεις σου σκοτώνουν την ευτυχία
Οι λέξεις μαχαιρώνουν τη σιωπή
και την κάνουν να φαντάζει από Παράδεισος
σε νεκρό ερημότοπο ενοχών
Μόνο εσύ τη γαλήνη μου κρατάς
στην αγκαλιά σου
κάθε έρωτα πνίγουν τα φιλιά σου
τ' αναπάντητα ερωτήματα του μέλλοντος
της Αγάπης μας κοιτάς, και γελάς
εσύ ξέρεις πως την ευτυχία κρατάς
σαν στιγμή τη νιώθεις, δεν μιλάς
Οι λέξεις σκοτώνουν τη σιωπή
μιλάν δίχως αγάπη
μόνες πάνω στο χαρτί
σύμβολα του έρωτα και της μοναξιάς
σαν ερωτική προσευχή που σιγοτραγουδάς
πίσω απ' τα σφιγμένα χείλη σου
ανέβασέ με!
εκεί που κατοικεις και σ' αγαπώ!
εκεί που σε περιμένω αιώνες δυό
για να σου πω ένα μυστικό
εσύ ζεις κι εγώ
τρέφω τις ελπίδες μου μ' αλήθεια και μέλι
όσο να μ' αγαπήσεις θα σ' αγαπώ
μέχρι να γυρίσεις θα ξενυχτώ
σε αμαρτωλά και βρώμικα μονοπάτια
μέχρι να 'ρθεις θα σε καρτερώ
κάθε μέρα πιο πολύ
χωρίς κλάμα, προσπαθώ
και αυτό είναι που μετράει
αυτό είναι που κρατώ!

Κάποτε μου 'στελνες μηνύματα

Κάποτε μου 'στελνες μηνύματα
κάποτε μ' αγαπούσες
σήμερα δε με σκέφτεσαι
σήμερα με μισούσες

Τώρα πια ξημέρωσε
η νύχτα έγινε μέρα
κάθομαι στο μπαλκόνι μου
κι όλο κοιτάω πέρα

Βλέπω ελπίδα και χαρά
το κόσμο μονιασμένο
του μίσους το τσεκούρι μου
το χω βαθιά θαμμένο

Τέλος πλέον του έρωτα
τα άστατα παιχνίδια
δεν βλέπεις πια τι έμεινε;
στάχτες κι αποκαΐδια

Κάποτε αυτά τα λίγα μου
σου άπλωσα στα πόδια
μια κλωτσιά τους έδωσες
τα σκόρπισες στα βόρια

Τώρα πετάν ελεύθερα
στα πέπλα της Αγάπης
πάρε όση δεν σου 'δωσε κανείς
στον γυρισμό, πάρε για να 'χεις!

Ο πόνος μου δώσε ζωή
λόγο να περπατάω
να γιάνω σώμα και ψυχή
μέρα τη νύχτα μελετάω

Αλλά μόνον ο έρωτας
γιατρεύει του θανάτου
τα ψόφια τα τερτίπια του
θε’ να σε βάλουν κάτου

Σ' αυτό τον κόσμο δυστυχώς
ο νικητής βγαίνει πολλά χαμένος
του παιχνιδιού οι κανονισμοί
έχουν γραφτεί με μένος

Πως θα ‘ταν να γινότανε
αυτοί που αγαπούσαν
τους άλλους που δεν ήξεραν
όλους να συγχωρούσαν

Του πόνου κάνω τους λυγμούς
μικρά κοφτά τραγούδια
να τραγουδώ την Άνοιξη
ν' ανθίσουν τα λουλούδια

Τα δάκρια ποτίζουνε
το κόκκινο το χώμα
η θλίψη κάποιων έγινε
το πιο όμορφο χρώμα

Που κάθεται στα μάτια
εκείνων που πονάνε
εκείνων που το φόβο τους
κατάματα κοιτάνε

Τέτοιος ήμουν κι εγώ
τέτοιος πάντα θα είμαι
δοξάζω τώρα το λοιπόν,
τα πάντα, και το είναι!